روانشناسی بالینی
حورا ابراهیمی راد؛ ایلناز سجادیان
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی تأثیر آموزش فرزندپروری ذهنآگاهانه بر ابراز وجود مثبت و خلقوخوی دانشآموزان دختر با اختلالات درونیسازی بود. روش پژوهش نیمهآزمایشی و از نوع پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری یک ماهه بود. جامعه آماری را کلیه دانشآموزان دختر دورهی دوم ابتدایی با اختلالات درونیسازی شهر اصفهان در سال ...
بیشتر
هدف از این پژوهش بررسی تأثیر آموزش فرزندپروری ذهنآگاهانه بر ابراز وجود مثبت و خلقوخوی دانشآموزان دختر با اختلالات درونیسازی بود. روش پژوهش نیمهآزمایشی و از نوع پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری یک ماهه بود. جامعه آماری را کلیه دانشآموزان دختر دورهی دوم ابتدایی با اختلالات درونیسازی شهر اصفهان در سال تحصیلی 1399-1398 به همراه مادرانشان تشکیل دادند. از جامعه مذکور30 دانشآموز-مادر به شیوهی دردسترس انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برنامه آموزش فرزندپروری ذهنآگاهانه، طی 8 جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد. ابزار پژوهش، مقیاس خلقوخو (مالهوترا، 1993)، مقیاس ابراز وجود (گمبریل و ریجی، ۱۹۷۵) و سیاهه رفتار کودک (آخنباخ، 1991) بود. در این پژوهش از روش تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر استفاده شده است. نتایج نشان داد که در ابراز وجود مثبت و خلقوخو بین پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری تفاوت معناداری وجود دارد (05/0p<). مجذور سهمی اتا نشان میدهد که 2/17 درصد از تفاوت بین دو گروه در ابراز وجود مثبت و 1/79 درصد از تفاوت در خلقوخو مربوط به آموزش فرزندپروری ذهنآگاهانه بوده است. همچنین میزان تأثیر آموزش فرزندپروری در مرحله پیگیری در بهبود ابراز وجود مثبت 21 درصد و در بهبود خلقوخوی دانشآموزان دختر 36 درصد بهدست آمد. بنابراین متخصصان میتوانند از آموزش فرزندپروری ذهنآگاهانه میتوانند به منظور بهبود ابراز وجود مثبت و خلقوخوی دانشآموزان دختر دارای اختلال درونیسازی بهره ببرند.